เดือนก่อน ดิฉันไปทานข้าวกับครอบครัวลูกศิษย์คนญี่ปุ่นที่มาเที่ยวเมืองไทย
ดิฉันได้นั่งข้างคุณแม่ยาย อายุ 60 กว่าๆ ผิวขาว สวย ดูผู้ดี…
บทสนทนาเราก็เป็นไปอย่างผู้ดี…
ดิฉัน: เคยมาเมืองไทยไหมคะ
คุณป้า: ครั้งแรกเลยจ้ะ โฮะๆ
ดิฉัน: อาหารถูกปากไหมคะ
คุณป้า: เผ็ดนิดหน่อย แต่ก็ดีจ้ะ โฮะๆ
ถามคำตอบคำมากๆ ดิฉันแทบจะยิงคำถามในคลังสมองหมดละ ไปเที่ยวไหนมา อากาศร้อนไหม ช้อปอะไรบ้าง
ระหว่างคิดคำถามถัดไป ดิฉันคั่นบทสนทนาว่า ตะกี้ กว่าจะมาที่ร้านอาหาร รถติดมากเลยค่ะ เห็นว่ามีดาราเกาหลีมาถ่ายโฆษณาที่มหาลัยแถวๆนี้
(ดวงตาคุณป้าเริ่มเปล่งประกาย)
“เหรอจ๊ะ คนไหนเหรอ”
ดิฉันเริ่มจับสัญญาณอะไรบางอย่างได้
“ไม่แน่ใจค่ะ จำชื่อไม่ได้ เห็นบ่อยๆตามป้ายโฆษณาที่เกาหลี”
และประโยคที่ทลายกำแพงวัฒนธรรมและช่องว่างบทสนทนาคนแปลกหน้าระหว่างเรา ก็คือ …”คุณป้าชอบซีรี่ส์เกาหลีเหรอคะ”
เท่านั้นแหละค่ะ คุณป้าเล่ามาเป็นฉากๆ ชอบเรื่องไหน ซึ้งฉากใด ไปตามรอยละครที่ไหนมาบ้าง
ดิฉันก็เออออห่หมกไปเรื่อยๆ ปล่อยคุณป้าโซโล่เอา เปรยๆว่าอยากดูแผ่นบ้างจัง
หลังจากนั้นเดือนนึง ดิฉันไปญี่ปุ่น คุณป้าฝากลูกศิษย์กองมรดกแผ่นซีรี่ส์เกาหลีมาให้ดิฉัน
คุณป้าจำได้ด้วย….
ใครว่าคนญี่ปุ่นสนิทกับคนยาก…..
——————————————————
เทคนิคการสนิทกับคนญี่ปุ่น
1. พยายามหาเรื่องที่สนใจร่วมกัน
2. ค่อยๆ ใช้เวลา ถ้าพยายามตีสนิทด้วยเร็วเกิน เขาจะนึกว่าเรามาหลอกขายประกัน
3. ทำใจ และอย่าคาดหวังเยอะ คนญี่ปุ่นมองว่าเราเป็นคนต่างชาติ จะให้เขาเปิดใจสนิทแบบเล่าทุกอย่างให้ฟังนั้น เป็นไปไม่ได้
4. ขนม ของฝาก เป็นสื่อกลางมัดใจที่ดี
5. เล่าเรื่องของเราให้เขาฟังเรื่อยๆ เผื่อเขาอยากเริ่มเล่าเรื่องตัวเขาเองบ้าง
