วันก่อน เพื่อนสาววัย 3X ปีรำพึงออกมา…
“แก…เบื่องานแล้ว ไม่อยากทำงาน เมื่อไรชั้นจะมีสามีรวยๆ ซะทีวะ”
ดิฉัน: “ที่ว่ารวย รวยเท่าไรเจ๊”
เจ๊: “รวยๆ น่ะ”
เจ๊บอกไม่ได้ว่า ระดับความรวยของแฟนจะประมาณไหน
นี่คือข้อแตกต่างระหว่างหญิงไทยกับหญิงญี่ปุ่ที่ดิฉันเพิ่งค้นพบ!!!
จากประสบการณ์อันยาวนานที่อยู่ญี่ปุ่น
ไม่ว่าสาวไทยหรือสาวญี่ปุ่น ก็อยากได้แฟนรายได้สูงนั่นแหละค่ะ
สาวไทยเราอาจจะคิดเบลอๆ แฟนรวยคือ ขับเบนซ์? เป็นเจ้าของธุรกิจ?
แต่!!!!
สาวญี่ปุ่นเขาจะกำหนดเป็นตัวเลข
เขาจะตั้งเป้าไว้เลยว่า อยากได้แฟนที่มีรายได้ต่อปีประมาณสักเท่าไร
(น่ากลัวไหมคะ..555)
หรืออย่างน้อย เขารุ้แหละว่า เงินเดือนประมาณเท่านี้ แปลว่า
ผู้ชายคนนี้รายได้เยอะหรือน้อย
ถ้าผู้ชายอายุสัก 30 ปี แล้วรายได้ 8 ล้านเยนต่อปี (ประมาณ 2 ล้านกว่าบาท) ถือว่าเป็นผู้ชายเกรด A
ถ้าสัก 10 ล้านเยนต่อปี ถือว่าเกรด A+ ชะนีจะตอมเยอะมาก
ใครหวังน้อย รายได้ต่อปีสัก 6-7 ล้านเยนก็โอเคแล้ว
อะไรประมาณนี้
ที่ทำแบบนี้ได้ เพราะคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เงินเดือน
ไม่ค่อยประกอบธุรกิจกันสักเท่าไร
ถ้ารู้ชื่อบริษัท หรือรู้วงการธุรกิจ ก็พอจะเดาๆ เงินเดือนฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว
เช่น ถ้าทำบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าทั่วไป เงินเดือนสตาร์ทประมาณเดือนละ 2.5 แสนเยน (8 หมื่นบาท) แต่ถ้าเป็นพวกบริษัทค้าขาย Trading company เงินจะสตาร์ท 4 แสนเยน ถ้าเป็นบริษัท IT ใหญ่ๆ ดังๆ หรือพวก Consult เงินอาจพุ่งไปที่ 6 แสนเยนก็ได้
ส่วนบริษัทเล็กๆ ที่ได้ยินชื่อแล้วต้องถามซ้ำว่า “ที่ไหนนะ”
เงินเดือนก็จะลดหลั่นลงมา
เพราะฉะนั้น แค่ถามชื่อบริษัทและตำแหน่งที่ผู้ชายทำอยู่
ผู้หญิงญี่ปุ่นก็พอจะเดารายได้ได้ของผู้ชายได้แล้วค่ะ
หลังจากนั้น เธอจะพิจารณาว่า ระดับประมาณนี้พอผ่านเกณฑ์การคัดเลือกแฟนไหม
ดิฉันบอกแล้ว คนญี่ปุ่นบ้าตัวเลข..ไม่เว้นแม้แต่เรื่องความรัก :p
